Bugs Bunny

Schrijver en beeldend kunstenaar Maarten Inghels en muzikant en performer Liesa Van der Aa hadden een verwarrend gesprek over de noodzaak van de creatie en het probleem van de miskenning.



BUGS BUNNY

Mozart klinkt als een Bambi die opspringt uit de bloesems
dus dan luidt het gepluk aan mijn vioolsnaren als kousenvoetjes,
begrijpt ge? Een beetje schattig. Gek dat wij elkaar nu pas ontmoeten.
            Begrijpt ge dat ik een bang konijn ben
in de koplampen van een Citroën, een Citroën met valse wimpers
die hysterisch gecontroleerd naar Hoboken rijdt. Hoboken,
waar ik soms het pontje naar de overkant neem om na te denken.
Begrijpt ge dat ik al 12 jaar autonoom werk, op een schattig niveau,
            begrijpen wie begrijpen kan.
In het hol spitst de vos zijn oren. Ook weer Mozart, of niet?
            Ziet ge wat ik probeer te doen?
            Wacht, ik zet terug mijn zonnebril op.
Het gaat om de systemen, hoe wij ons tot elkaar verhouden.
            Wie zet wie, waar, in een duel.
Wat ik maak is misschien moeilijk te begrijpen. Er is ook
maar één recensie verschenen maar ik blijf kalm. Ik werk
samen met de beste ninja’s. Ik ben verliefd op mijn mensen.
            (Bril gaat af in een halfslachtige beweging.)
Ik word omringd door een tafelgroepje, begrijpt ge. Schuift ge eens aan?
Hoe concept, compositie en beeld zich tot elkaar verhouden in een DNA.
Ik probeer nu een specialist te worden. Pasolini moet ge zien. Baloji.
Mijn film heeft wat prijzen gewonnen op een schattig niveau.
            Één recensie van Els Van Steenberghe in de Knack.
            Alles is schattig, bugs bunny-schattig.
            Schattig betekent voor mij oprecht en stout.
Europese jazz is schattig. Mozart is schattig, maar verdraagt
geen zenuwen. Ik ben wat droevig, ik maak mijn zinnen niet af.
            Waar moet ik naartoe en wanneer?